Nieuw bloed zorgt frisse wind op oude Oldenhof

Schitterend, die monumentale boerderij, maar voordat alles er op orde is, zijn Taco en Aafke Jongman jaren verder.

Gerard Berendsen in de Stentor van zaterdag 14 mei.

Het enthousiame is van hun gezichten af te scheppen. ‘Hartstikke gelukkig en supergemotiveerd’ zijn ze. Dat is het probleem niet en zal ’t op deze bijzondere plek ook niet worden. Want, daar kan geen discussie over zijn, wie alleen al elke ochtend wak- ker mag worden op deze even historische als oogverblindend mooie plek op het ‘hoge land’ van Vollenhove (’t Laand Veno) zal de moed nooit, maar in ieder geval nooit lang verlie- zen. Maar, nuchter nadenkend en vooruit kijkend realiseren Taco en Aafke Jongman zich op dit zelfde ook dat ze er komende jaren allebei ‘een baan bij hebben’. Het Vollenhoofse stel, veertigers, hij aannemer in de bouw, zij apothekersassistente en samen ouders van drie tieners (10, 14 en 17 jaar), gaan hiernaast een min of meer ‘nieuw’ leven en bestaan naast leiden.

Ze hebben een dikke maand geleden de sleutels gekregen van de rijksmonumentale landgoedboerderij of ‘boerenhofstede’ van het nog altijd dik vijftig hectare omvattende landgoed Den Oldenhof in de groene, glooiende stadsrand van voormalig Ambt Vollenhove. Waarvan de eeuwenoude landgoedboerderij (1788) en de nog eens honderdvijftig jaar oudere naastliggende statige havezate – vanaf 1635 gebouwd in opdracht van baron Gerard Sloet – prettig verborgen maar goed bereikbaar tussen reusachtige ‘echt Hollandse’ bomen in een eigen bosgebied aan de Oppen Swolle liggen.

De deel en het koetshuis samen zijn al meer dan groot genoeg om onze eigen woonruimtes te realiseren, de rest van de hoeve wordt vooral intern verbouwd tot vijf riante kamers voor bed and breakfast
—Taco Jongman

Een even opmerkelijke als uitdagende stap van een gezin met een toch al vol bestaan. Taco: „Nee, zeker geen idee waar we al heel veel langer mee leefden. Of droomden. Eigenlijk kwam het gewoon op ons pad. Dat begon bij mij. Je weet misschien dat ik nogal vaak wat rondren om m’n zakelijke zinnen, werk en zorgen uit het hoofd te laten waaien. Op een goede dag zag ik hier in het bos rond De Oldenhof allerlei grote dikke bomen staan waarop een rode stip is ge- kalkt. Blessen heet dat, om te hout- hakkers te wijzen welke bomen er tussenuit gezaagd moeten worden. Mooi stammen, mooi hout, mooie planken dus en dan komt de timmer- man in mij boven hè. Ik heb de ter- reinbeheerder gebeld en eind van het liedje was dat de bomen mijn voorraadje planken zijn geworden. Op het natuurkampeerterrein hier op De Oldenhof hebben we er al een overkapping boven de wagens met douches, wasbakken en toiletten van gemaakt. Dat past in de omgeving en bij het verder eenvoudige groene
kampeerveld.”

Tijdens de bomen- en plankenzagerij begon het bij Taco en Aafke ech- ter steeds meer te borrelen. „Dan ben je hier aan het werk, je vraagt eens wat rond, raakt met de een en ander in gesprek en hoort uiteinde- lijk dat de beherende stichting al lan- ger op zoek is naar nieuwe vormen van gebruik van het landgoed, be- heerders en natuurlijk ook inkom- sten. Want in het oude landhuis zijn weliswaar een paar appartementen verhuurd voor bewoning, het hele landgoed vergt natuurlijk een kapi- taal aan beheer en onderhoud. Daarin is deze landgoedhoeve letterlijk een apart verhaal. Waarin dezelfde fa- milie Haasjes hier meerdere generaties lang ruim tweehonderd jaar het werk deed, maar die tijden zijn voor- bij”, weet Aafke Jongman.

Dag na dag groeit bij haar en Taco dan het idee om van De Oldenhof ei- gen huis en haard te gaan maken. Het huis aan de Leeuwte bij Sint Jansklooster te verkopen en te verkas- sen naar de ‘adelijke heerlijkheid’. „Die knoop is nu doorgehakt. We we- ten wat we willen, beseffen drom- mels goed dat er nog bergen werk verzet moeten worden, maar ge- trouwd met een bouwvakker kan ik ondertussen ook door deze enorme ruimtes en het vele achterstallige on- derhoud heen kijken. En, ook belang- rijk, onze kinderen zijn zo mogelijk nog enthousiaster en helpen waar mogelijk mee”, aldus Aafke.
De bouwvakker naast haar grinnikt: „Inderdaad, een leek zou er geen gat in zien, maar ik wel. De deel en het koetshuis samen zijn al meer dan groot genoeg om onze ei- gen woonruimtes te realiseren, de rest van de hoeve wordt vooral in- tern verbouwd tot vijf riante kamers voor bed and breakfast. Verder moet er een theeschenkerij komen, zodat ook passerende fietsers of wande- laars hier even op adem kunnen komen. Maar dat vertroetelen van gas- ten is dan weer Aafkes ding. Net als de fruitbomen en de moestuin. Intussen zijn monumentenzorg en an- dere instanties ook al blij geworden van onze plannen. Kort en goed, het gaat gebeuren! Kom je over een jaar of zo nog eens kijken?”